Tarkan - Öp

Taşındık! Hepinizi bekliyoruz yeni adresimize: Her Şarkı Bir Anı

Annem, babam ve ben. İlk kez üçümüz tatile çıkıyoruz. Hedef: Turunç, Marmaris.

Tarkan'ın yeni albümü çıkalı yalnızca 10 gün olmuş, iPod'umda şarkıları dinleye dinleye bi hal olmuş durumdayım. Tümünü yeniden arabada dinlemeyi dört gözle bekliyorum. Arabada müziğin keyfi her zaman bambaşka. Bizimkiler Dalaman havaalanından alıyorlar beni, şoför koltuğuna kuruluyorum, muavinim babam. Veriyorum CD kutusunu babama, "hadi" diyorum "başlayalım". Annem de hemen müzik eleştirmeni kimliğine bürünüyor "bakalım nasıl yapmış Tarkan efendi". CDçalar çekiveriyor gümüşi diski içine. Soluğumu tutmuş bekliyorum. İlk nağmeler, ilk notalar başlasın...

Aaa... O da ne? "Error" diyor CDçalar. Haydi!!! Buyur burdan yak. Birkaç kere sokup çıkartıyoruz CDyi. Nafile! Hep aynı mesaj. Azcık tepem atıyor ama Muğla'nın güzelliği, bizimkileri görmenin keyfi diyerek kendimi teselli ediyorum. Ne var ki aklım hala Tarkan'da. Nasıl da güzel olacaktı şarkıları avaz avaz söyleyerek başlamak tatile! Hele "Öp"... Hele o "Öp"! Sezen'imin elinin değdiği, beni zıp zıp zıplatan "Öp". Offff! Kısmet değilmiş.

Biraz Kubat, biraz Sıla derken, radyoyu açıyoruz. Annemler yıllar önce gelmişler Marmaris'e, o günleri yad ederek ilerliyoruz. Hava bir hoş. Az yağmur çiseliyor, sonra güneş parıl parıl. TRT FM eşliğinde Marmaris'in şehir merkezinden geçiyoruz. Gözüm bir taraftan yolda, trafikte, bir taraftan açık bir kasetçi aramaktayım. Belki Tarkan'ın CDsini alabiliriz bir yerden diye. Maalesef...

Yaz sıcağı, yol yorgunluğu, sinirlerimiz biraz gerilmiş. Marmaris'in dışına çıkıyoruz. Çıkar çıkmaz da annem telaşlanmaya başlıyor "burdan mı dönecektik acaba?", "hiç levha da yok". İçlenmeler, yorumlar... Arabayı babam sürüyor olsaydı, muhtemelen bunların dozu ve frekansı daha da yüksek olabilirdi. Bana o kadar karışamıyor ama "buncacık" söyledikleri bile tatlı tatlı didişmemize yetiyor.

Kavga dövüş, bir tırmanışa geçiyoruz, dar dolambaçlı bir yolda yemyeşil çam ormanlarının arasından. Tam tepenin başına varıyoruz, masmavi Turunç koyu gözlerimiz önüne seriliyor. İnanilmaz, büyüleyici bir güzellik. Tatili içimde ılık ılık hisseder gibiyim...

Ve o an, radyoda spiker anons yapıyor: "Simdi Tarkan'ın son albümünden hareketli bir parça"

Bir çığlık atıyorum, radyoyu sonuna kadar açıyorum, pencereleri indirip deniz havasını içime çekiyorum. Bağıra bağıra virajlardan Turunç'a iniyorum: "Öp! öp! öp! öp! Do Ya Ma Dım"

Sen çok yaşa Tarkan!!! ;)